سینمای لات ویا

صنعت فیلم لات ویا ( جمعیت ۷/۲ میلیون نفر ) و استونی ( جمعیت ۶/۱ میلیون نفر ) بسیار کوچکتر از لویتوانی است ، 

اما در این میان یک اما و اگر قابل ملاحظه وجود دارد . لات ویا تحت سلطه ی شوروی سالانه ده تا دوازده فیلم سینمایی تولید می کرد

 و با تهیه ی فیلم های کارآگاهی ، فیلم های کودکان و فیلم های مستند برای خود اعتباری به هم زده بود . 

در حقیقت فیلم مستند آیا جوان بودن آسان است ؟ ( یوریس پودنیکس ، ۱۹۸۷ ) مربوط به دوران گلاسنوست بود 

که برای نخستین بار توجه جهان را به مصایب ملت های بالتیک تخت سلطه ی شوروی جلب کرد .

 این فیلم به شیوه ی سینما وریته جوانان لات ویا را در طول دو سال دنبال می کند ، 

در حالی که می بینیم آن ها در مخمصه ی اجبارها و قید و بندهای سیستم کمونیستی می کوشند به زندگی خود شکل و جهتی بدهند .

این فیلم در اواخر دهه ی ۱۹۸۰ الگوی تعدادی فیلم مربوط به جوانان سرخورده ی شوروی شد . 

فیلم آیا جوان بودن آسان است ؟ با سبک القاگرانه و تکنیک نو آورانه اش بی تردید

 احساسی از نا امیدی و بیهودگی را انتقال می دهد ، بویژه با توجه به تاثیرات مسموم جنگ افغانستان

 بر جوانان شوروی و به طور کلی بر جامعه ( در اواخر حکومت شوروی یکی از راه های گشوده و

 آسان برای جوانان پیوستن به ارتش و رفتن به افغانستان بود . بسیاری از جوانانی که در پایان فیلم می بینیم

 در جنگ افغانستان دچار نقص عضو شده اند . از سال ۱۹۹۰ سیستم تولید لات ویا زیر چتر شرکت لات ویا فیلم بازسازی شده است

 که شامل استودیویی برای تولید سه فیلم در سال و استودیویی برای تولید فیلم های مستند و نقاشی متحرک و یک مجتمع خدماتی می شود . 

در حال حاضر تولید سالانه ی این کشور به نصف رسیده اما کارگردان های مهم آن ، 

از جمله یانیس استریچ ( ۱۹۹۲ ) و گوناریس پیه سیس ( متلود ۱۹۳۱ ، در سایه ی مرگ ۱۹۸۱ ، 

اسپریدیتوس ۱۹۹۱ مایجا و پایجا ۱۹۹۳ ) همه ساله از جشنواره های جهانی جایزه می گیرند .