سینمای آمریکای لاتین

از نظر تاریخی صنایع فیلم آمریکای لاتین سراپا در سلطه ی تولید و پخش کنندگان مستقر در ایالات متحد بوده است . 

مثلا در ۱۹۸۴ شرکت های آمرکایی بیشترین سهم از بازار سینمای آمریکای لاتین را در اختیار داشتند .

 به استثنا کوبا که بازار بسته ای داشت . و برزیل که برای نخستین بار در تاریخ از طریق راه اندازی یک بازار انحصاری

 موفق تحت نظارت دولت ۵۰% از سهم بازار خود را در اختیار گرفت .

آمریکای لاتین معمولا پایگاه گروهی از کمپانی های پخش کننده متکی به ایالات متحد است

 که تولیدات عمده ی آمریکایی و اروپایی را در رقابتی نا عادلانه با معدودی از پخش کنندگان داخلی بازاریابی می کنند 

و سهم این پخش کنندگان داخلی تنها پخش تولیدات داخلی و تعدادی از فیلم های فرعی آمریکایی و اروپایی است .

کمپانی های آمریکایی به عنوان شاخه هایی از صادرات تصاویر متحرک ایالات متحد سازمان دهی شده اند 

و معمولا جلوی هر نوع حمایت دولتی از صنایع داخلی را میگیرند . 

از جمله تعیین سقف قیمت بلیط سالن ها و هر اقدامی که مانع انتقال ارز خارجی یعنی پول آمریکایی باشد .

بعلاوه چنانکه خورخه شنیتمن اشاره می کند آمریکایی ها همواره وسیعترین بازار داخلی فیلم در جهان سرمایه داری را در اختیار داشتند .

 بازاری که سرمایه گذاری در تولید حتی پیش از ارسال فیلم به خارج سود خود را بر می گرداند . 

به این معنی که فیلم های آمریکایی در بازار های خارجی پیش از احتساب سود تنها کافی است

 هزینه های پخش محلی در کشورهای را بازگردانند . در حالی که فیلم های محلی آمریکای لاتین ناچار بودند

 هزینه های تولید و پخش هر دو را بازگزدانند بی آنکه امید چندانی به صدور فیلم داشته باشند .

سینمای آمریکای لاتین

سینمای آمریکای لاتین

فیلم به عنوان یکی از سرگرمی رفاهی کمی بعد از نخستین نمایش لومی یرها در پاریس در دسامبر۱۸۹۵ در آمریکای لاتین رواج گرفت . 

در ژوییه ۱۸۹۶ در برزیل و در سپتامر همین سال در آرژانتین فیلم هایی به نمایش گذاشته شد و با آنکه در کشور های کوچک تر دیگر سال ها طول کشید 

اما تسهیلات نمایش فیلم به طور کلی در سراسر آمریکای لاتین بسرعت فراهم شد ابتدا مانند ایالات متحد طبقه کارگر به آن علاقه نشان دادند .

در آغاز امریکای لاتین برای فیلم های اروپایی و آمریکایی بازار داشت

 اما در جریان جنگ جهانی دوم این منطقه اجبارا مصرف کننده ی فیلم های امریکایی شد

 و تا سال۱۹۱۶ فیلم های صامت آمریکایی حاکم بلامنازع پرده های سینمای این خطه بودند . 

در همین دوره سیستم پخش امریکای لاتین تغییر کرد و حالا بجای فروش مسخه فیلم به پخش کننده فیلم هارا به ازای درصدی

 از فروش به آنها اجازه میدادند و این شیوه ی دلخواه سیاست کمپانی های امریکایی بود تا بدینوسیله پایگاه پخش محلی را در اختیار خود بگیرند .

تا اوابل دهه ی ۱۹۲۰ تماشاگران طبقه ی متوسط و طبقه ی بالا آمریکای لاتین نیز به سینما گرایش یافته بودند

 و کمپانی های آمریکایی پخش فیلم را عملا با حذف رقبای محلی و اروپایی در اختیار گرفتند

 و سلطه ی امریکا حتی تا پس از پیدایش صدا بر جا ماند . در حالی که کشورهای دیگر جهان در این فاصله با ایجاد مانع زبان 

در مقابل محصولات هالیوودی قدرت صنایع داخلی خود را بطور کلی تقویت کرده بودند .

سینمای آمریکا لاتین در ویکی پدیا

ارتباط از طریق واتس اپ
ارسال