سینمای آذربایجان

سینمای بیش از انقلاب آذربایجان شوروی یک تنه در دست بوریس سوتلف قرار داشت ، 

که با فیلم حماسی ملی در قلمرو میلیون ها در سال ۱۹۱۶ و آرشین مال آلان در سال ۱۹۱۷ ، برگرفته از یک نمایش همه پسند ، 

در واقع نخستین فیلم های سینمایی آن را عرضه کرد . سیمای آذربایجان پس از انقلاب بلشویکی ملی شد

 و به طرف مستند سازی سوق داده شد ، با فیلم هایی مانند یک سال قدرت در آذربایجان شوروی در سال ۱۹۲۱ و به نام خدا که فیلمی تبلیغاتی و ضد اسمی بود .

عباس میرزا شریف زاده همچنین اقتباسی از یک نمایشنامه ی کلاسیک نوشته ی میرزا آخوندی 

را با عنوان حاجی قارا را کارگردانی کرد که طرفداران زیادی به هم زد .

این جمهوری در دهه ی ۱۹۳۰ کاگردان هایی را از جمهوری های دیگر پذیرا شد 

که به خاطر مناظر طبیعی و فرهنگ آذربایجان به استودیوی باکو می آمدند.

عمو بک نظرف از ارمنستان ، نیکلای شنگلایا از گرجستان ، بوریس بارنت از روسیه ، و ویکتور تورین از اوکراین .

در جنگ جهانی دوم صمد مردانف را مجبور کردند حماسه ای به سبک واقعه گرایی ، 

سوسیالیستی به نام همولایتی ها کارگردانی کند و اولین فیلم پس از جنگ در این 

جمهوری بازسازی آرشین مال آلان بود که توسط رضا طهماسبی و ن . لیسنکو ساخته شد .

فیلم اخیر زنجیره ای از بازسازی ها را به همراه آورد که از ویژه گی های سینماهای پس از جنگ آذربایجان شد .

از جمله بیست و شش کمیسر از باکو از اژدر ابراهیمف ، آرشین مال آلان ، دیگری از ت . تقی زاده

معشوقه از ولادیمیر گوریکر که نشانه ی ضعف نسبی فرهنگ سینمایی این جمهوری در مقایسه با کشورهای دیگر ماورای قفقاز است .

با این حال سه کارگردان آذربایجانی خارج از حوزه ی اصلی سینمای آن ، موفق شدند اعتباری فراتر از محدوده های خود کسب کنند .

غازان سعید بیگلی فیلم های تلفنچی ، تو را به یاد دارم ارباب ، بهای خوشبختی ، توقیق تقی زاده فیلم های متولد ، 

مواجهه ، سواحل دوردست ، هفت پسر من ، در پرتو شعله های رو به مرگ و راسم ادزاگف فیلم های بازجویی ،

 مقابل در بسته ، پارک ، حیات دیگر ، معبد هوا اخیرا کارگردانی به نام واقف مصطفی یف با طنزی در باب بازار سیاه 

در دوران گلاسنوست به نام ولگرد ، توجه منتقدان را به خود جلب کرده است .

این نخستین فیلم بومی پس از جنگ آذربایجان است که در آن به جای زبان روسی از زبان آذری استفاده شده است .