سینمای استونی

استودیوی تالیفیلم در استونی به طور متوسط سالانه پنج فیلم تولید می کرد 

که اکثرا تابع فرهنگ نوردیک بودند تا شوروی . ( استونیایی ها از نظر فرهنگی و زبانشناسی به فین ها نزدیک ترند

 تا به روس یا همسایگان خود در بالتیک ) مصلا آثار کالیو کی ایسک ( متولد ۱۹۲۵ ) ، از جمله دیوانگی ( ۱۹۶۸ ) 

و نیپر نادی ( ۱۹۸۳ ) ما را به یاد برگمان می اندازند و فیلم های لیدا لاییس ( اوکوارو ۱۹۷۳ ، همچنان لبخند بزن ۱۹۸۵ ،

 بازی هایی برای بچه های مدرسه ۱۹۸۷ ، کار مشترک با آرو ایهو ، دیدار دزدیده شده ، ۱۹۸۹ ) از نظر درون مایه با 

کارگردان های فمینیست نروژی مانند آنیا برین ( ر . ک . فصل ۱۵ ) قابل مقایسه اند . در طول دهه ی ۱۹۸۰ 

تعدادی از فیلم های استونی در جشنواره ها جایزه بردند . ( از جمله آشیانه در باد ۱۹۸۰ از الو نویلاند )

 ور در جریان گلاسنونست فیلم هایشان نگاهی نقادانه به سوسیالیسم شوری داشتند .

از جمله فیلم چشم انداز آرمانی ( ۱۹۸۶ ) از پیترسیمو نظاره گر ( ۱۹۸۷ ) از آرو ایهو . 

فیلم های استونی تا سال ۱۹۹۰ درباره ی تبعید دسته جمعی مردم استونی به گولاک در ۱۹۴۹ و مردی که هرگز نبود

 از صنعت فیلم استونی پس از استقلال بازسازی شد و تالینفیلم در این نوسازی به دو قسمت تقسیم شد .

پنجاه درصد تشکیلاتی مرکب از کمپانی های دولتی و بقیه خود به دو کمپانی مستقل تبدیل شدند .

فریجا فیلم و آرکادیا . در حال حاضر این صنعت با تشکیلات تازه اش وارد بازار شده

 اما تولید سالانه ی استونی همچنان ثابت مانده است ، و با توجه به جمعیت اندک کشور 

می توان گفت صنعت فیلم استونی موفق به تولید تعدادی فیلم قابل ملاحاضه شده است .

 یکی از نمونه های اخیر پس از نوسازی یک تریلر میهن پرستانه ، به نام تاریکی در تالین ( ۱۹۹۳ )

 از ایلخا یارویلاتورا است که با مشارکت فنلاند ، سوئد و ایالات متحد تهیه شده است .