صنعت فیلم لات ویا ( جمعیت ۷/۲ میلیون نفر ) و استونی ( جمعیت ۶/۱ میلیون نفر ) بسیار کوچکتر از لویتوانی است ،
اما در این میان یک اما و اگر قابل ملاحظه وجود دارد . لات ویا تحت سلطه ی شوروی سالانه ده تا دوازده فیلم سینمایی تولید می کرد
و با تهیه ی فیلم های کارآگاهی ، فیلم های کودکان و فیلم های مستند برای خود اعتباری به هم زده بود .
در حقیقت فیلم مستند آیا جوان بودن آسان است ؟ ( یوریس پودنیکس ، ۱۹۸۷ ) مربوط به دوران گلاسنوست بود
که برای نخستین بار توجه جهان را به مصایب ملت های بالتیک تخت سلطه ی شوروی جلب کرد .
این فیلم به شیوه ی سینما وریته جوانان لات ویا را در طول دو سال دنبال می کند ،
در حالی که می بینیم آن ها در مخمصه ی اجبارها و قید و بندهای سیستم کمونیستی می کوشند به زندگی خود شکل و جهتی بدهند .

این فیلم در اواخر دهه ی ۱۹۸۰ الگوی تعدادی فیلم مربوط به جوانان سرخورده ی شوروی شد .
فیلم آیا جوان بودن آسان است ؟ با سبک القاگرانه و تکنیک نو آورانه اش بی تردید
احساسی از نا امیدی و بیهودگی را انتقال می دهد ، بویژه با توجه به تاثیرات مسموم جنگ افغانستان
بر جوانان شوروی و به طور کلی بر جامعه ( در اواخر حکومت شوروی یکی از راه های گشوده و
آسان برای جوانان پیوستن به ارتش و رفتن به افغانستان بود . بسیاری از جوانانی که در پایان فیلم می بینیم
در جنگ افغانستان دچار نقص عضو شده اند . از سال ۱۹۹۰ سیستم تولید لات ویا زیر چتر شرکت لات ویا فیلم بازسازی شده است
که شامل استودیویی برای تولید سه فیلم در سال و استودیویی برای تولید فیلم های مستند و نقاشی متحرک و یک مجتمع خدماتی می شود .
در حال حاضر تولید سالانه ی این کشور به نصف رسیده اما کارگردان های مهم آن ،
از جمله یانیس استریچ ( ۱۹۹۲ ) و گوناریس پیه سیس ( متلود ۱۹۳۱ ، در سایه ی مرگ ۱۹۸۱ ،
اسپریدیتوس ۱۹۹۱ مایجا و پایجا ۱۹۹۳ ) همه ساله از جشنواره های جهانی جایزه می گیرند .