سینمای چین

تصاویر متحرک همزمان با غرب و توسط بازگان های اروپایی و آمریکایی به چین آمد و چینی بالافاصله آن ها را پسندیدند

 و نام یینگ شه یا نمایش سایه بر آن نهادند .

سر و کله ی نخستین فیلم های چینی در سال ۱۹۰۵ پیدا شد و تا سال ۱۹۱۰ یک صنعت فیلم در شانگ های شکل گرفت .

 و شعبه هایی هم در شهرهای ساحلی تاسیس کرد .

صدا در سال ۱۹۲۹ وارد سینمای چین شد و مورد استقبال گسترده ای قرار گرفت .

حرب کونیست چین در جای گروه فیلم به نام دیان یینگ زو تشکیل داد و در دهه ی ۱۹۳۰ اعضای خود 

را به استودیوهای مختلف فرستاد تا فیلم های چپی لیبرال با کیفیت هنری بالا بسازند .

این فیلم ها که غالبا از ادبیات چهارم اقتباص می شدند معملا ملودرام هایی با نکته ها یاجتماعی به همراه فلفل نمک شد ژاپنی بودند ،

 از جمله کرم ابریشم های بهاری در سال ۱۹۳۳ از چنگ بوگاوو ، الهه در سال ۱۳۹۴ صامت ، ار ویونگ گانگ بزرگ راه در سال ۱۹۳۴ ، 

از سونگ یو فرشته ی خیابانی و چهارراه در سال ۱۹۳۷ ، از شن زی لینگ .

اما حمله ی ژاپن به چین در سال ۱۹۳۷ و اشغال شانگ های صنعت فیلم چین را به سوی جنوب ،

 به دامان مستعمره ی پادشاهی انگستان یعنی هونگ کونگ انداخت چون در آنجا یک شعبه ی بزرگ

 سینمایی وجود داشت و بخش دیگری از صنعت فیلم چین هم در جنوب شرقی آسیا مستقر شد .

در سال ۱۹۴۵ با راه اندازی دوباره ی تولید موضوع اصلی فیلم ها را فجایع جنگ و اشغال تشکیل می داد 

که در چین جنگ مقاومت در برابر ژاپن نام گرفت .

از جمله حماسه هایی چون رود بهاری به سوی شرق جاری است در سال ۱۹۴۷ از کای چوشنگ و فیلم هشتاد هزار مایل

 ابر و ماه در سال ۱۹۴۷ از شی دنگ شان .

در این دوره بود که جنگ داخلی میان ملی گرایان چیانگ کای شک و نیروهای کمونیست مائو تسه دنگ در گرفت ،

 و هنگامی که مائو پیروز شد سرزمین اصلی چین را جمهوری خلق چین نامگذاری کردند و دولت چیانگ به تایوان

 عقل نشست از آن پس سینمای چین با آنکه ار میراث واجدی تغذیه می کند در سه شاخه ی جداگانه به رشد خود ادامه داده است . 

سرزمین اصلی جمهوری خلق چین ، هنگ کنگ و تایوان .