نکاتی در مورد نویسندگی و نوشتن به روایت والتر بنیامین

 

نویسندگی به روایت والتر بنیامین

والتر بنیامین یکی از نظریه‌پردازان برجستهٔ قرن بیستم بوده است که با آثارش در زمینهٔ فلسفهٔ تاریخ، فلسفهٔ زبان و فرهنگ، و همچنین نظریهٔ ادبی و هنری، شناخته شده است. بنیامین به عنوان یک نویسندهٔ مارکسیست به بررسی عمیق و پرمعنایی از جوانب مختلف نویسندگی به روایت معاصر پرداخته است. در این مقاله، به بررسی زندگی و آثار والتر بنیامین، نظریه‌های او در مورد نویسندگی به روایت، و تأثیر او بر روی نظریه‌پردازی معاصر پرداخته خواهد شد.

 

۱. زندگی و آثار والتر بنیامین

 

نویسندگی به روایت والتر بنیامین

والتر بنیامین (Walter Benjamin)، فیلسوف و نظریه‌پرداز برجستهٔ قرن بیستم، به گونه‌ای که به نوعی خاص، نگرانه، و البته گاهی اوقات شاعرانه به ادبیات و هنر پرداخت، برای تأثیر بسیاری از اندیشمندان معاصر بوده است. او به شیوه‌ای بسیار متمایز به بررسی پدیده‌های فرهنگی و تاریخی پرداخت که تأثیر فراوانی بر دیدگاه‌های ادبی و هنری معاصر داشته است. در این مقاله، به بررسی گسترده‌ای از نظریه‌ها، مفاهیم، و تأثیرات والتر بنیامین در زمینهٔ نویسندگی به روایت خواهیم پرداخت.

 

۱. زندگی و شغل والتر بنیامین

والتر بنیامین در ۱۵ ژوئیهٔ ۱۸۹۲ در برلین، آلمان به دنیا آمد. او از خانواده‌ای یهودی آلمانی‌تبار بود و در محیطی فرهنگی غنی و تحصیلی متاثرکننده بزرگ شد. بنیامین در دانشگاه فلسفه و زبان‌های خارجی در برلین تحصیل کرد و در زمینهٔ مطالعات ادبی و فلسفی فعالیت گسترده‌ای داشت. او به ویژه در تحلیل ادبیات، هنر، و فلسفهٔ تاریخ، به عنوان یک نظریه‌پرداز برجستهٔ قرن بیستم شناخته می‌شود.

 

۲. نظریه‌های والتر بنیامین دربارهٔ نویسندگی به روایت

۲.۱. “آرشیو و حافظه” در روایت

یکی از مفاهیم مهم و کلیدی که والتر بنیامین به آن پرداخته است، “آرشیو و حافظه” است. بنیامین معتقد بود که روایت نباید تنها یک سردرگمی از رخدادها و اتفاقات باشد، بلکه باید دارای عمقی از حافظه باشد که از طریق آن، گذشته به صورت زنده و پویا در مقابل ما قرار بگیرد. در این دیدگاه، آرشیو به عنوان محلی از نگاه به گذشته و حافظه به عنوان ابزاری برای نگهداری و بازیابی آن لحظات تاریخی و فرهنگی تأکید دارنده، مطرح می‌شوند.

۲.۲. روایت به عنوان نظامی انتقالی

بنیامین مفهومی از روایت را مطرح کرد که آن را به عنوان یک نظام انتقالی از تجربه و حافظه می‌دانست. او اعتقاد داشت که هر روایت باید قادر باشد تجربیاتی از گذشته را به صورتی زنده و جذاب منتقل کند که از آن برای تفکرات و نقد زمانه استفاده کند. این دیدگاه به او کمک کرد تا ارتباط عمیقی بین هنر و زندگی را تجربه کند و نظریه‌پردازی‌هایی را در زمینهٔ نویسندگی به روایت پیشنهاد دهد که به شدت تحول‌آفرین بود.

۲.۳. نگاه به زمان و تاریخ

بنیامین به عنوان یکی از نظریه‌پردازان برجستهٔ تاریخ، به تأملاتی عمیق در مورد مفهوم زمان و تاریخ پرداخت. او با بررسی مفهوم “تصویر تکان‌دهنده” به عنوان یک “لحظهٔ قیام”، به تجزیه و تحلیل از زمان به عنوان یک مجموعه از لحظات زنده متوقف‌شده پرداخت. این دیدگاه به او کمک کرد تا تأثیراتی عمیق در زمینهٔ تاریخ‌نگاری و نظریه‌پردازی تاریخی برجای بگذارد و به شدت تأثیرگذار بود.

 

۳. تأثیرات والتر بنیامین بر نظریه‌پردازان معاصر

۳.۱. تأثیر بر نظریه‌پردازان ادبی

نظریه‌های والتر بنیامین دربارهٔ نویسندگی به روایت تأثیرات عمیقی بر نظریه‌پردازان ادبی معاصر گذاشته است. او با تأکید بر اهمیت حافظه، زمان، و روایت به گسترش تفکرات ادبی و پژوهش‌های فرهنگی کمک کرده و به عنوان یک منبع اساسی برای نظریه‌پردازی‌های ادبی مورد استفاده قرار گرفته است.

 ۳.۲. تأثیر بر نظریه‌پردازان سینما و رسانه

در زمینهٔ سینما و رسانه، نظریه‌پردازانی مانند ژان لوک نانسی و والتر هس، با بهره‌گیری از نظریه‌های بنیامین، به بررسی تأثیرات سینما و رسانه‌های جدید بر فرهنگ و هنر پرداختند. بنیامین با نظریه‌پردازی‌های خود، به آنها کمک کرد تا درک عمیق‌تری از نقش رسانه‌ها در شکل‌گیری روایت‌های جدید و تغییرات فرهنگی به دست آورند.

 

۵. چالش‌ها و نقدهای وارد بر اندیشه‌های بنیامین

۵.۱. نقدهای فلسفی

برخی از منتقدان فلسفی، به خصوص از میان متفکران پست‌مدرن، به نقد نظریه‌های بنیامین پرداختند. آنها معتقد بودند که برخی از ایده‌های بنیامین، به ویژه در مورد تاریخ و روایت، ممکن است بیش از حد ایده‌آلیستی و ناپایدار باشند. نقدهایی نیز بر ابهام و پیچیدگی‌های مفهومی در آثار او وارد شده است.

۵.۲. چالش‌های عملی و کاربردی

علاوه بر نقدهای فلسفی، برخی از نظریه‌پردازان معاصر، به چالش‌هایی در کاربرد عملی و تجربی نظریه‌های بنیامین اشاره کرده‌اند. آنها معتقدند که برخی از نظریه‌های بنیامین، به ویژه در زمینهٔ تاریخ و روایت، نیازمند بازنگری و تبیین‌های دقیق‌تری هستند تا بتوانند در عمل به کار گرفته شوند.

 

تعریف مختصر در مورد نویسندگی و نوشتن به روایت والتر بنیامین

۱) هرکسی پیش از آغاز نوشتن بصورت حرفه ای می بایست یک خصلت -ناپسند- را در خود بکشد. و آن هم تعصب و جزمیت روی متنی ست که نوشته اید. البته این شرط تنها برای کسانی ست که میخواهند پیشرفت کنند و یک نویسنده حرفه ای بشوند.

۲) بحث در مورد نوشته های شما بدون آگاهی از مطالعات و ذهنیات شما غیر ممکن است. بنابراین مراقب باشید که چه آشغالی را به خورد مغزتان میدهید. برخی از متنها شما را به بیراهه می برند و تمایل روبه رشد شما را عقیم میسازند. نگذارید موتور محرکه ذهن تان تحت هیچ شرایطی خاموش شود. برای آن سوخت مناسب تهیه کنید. سوخت مناسب و با کیفیت

۳) از نوشته اتفاقی و الا بختکی خودداری کنید. میدانم ممکن است بگویید که شما در شرایطی خارج از زمان همیشگی احساس یا فرصت نوشتن پیدا میکنید.ولی خروجی این قبیل نوشتجات احتمالا برای شاعران مناسب است. چراکه نویسندگان باید با برنامه و هدفمند بنویسند. هر روز با یک برنامه مشخص پای میزکار خود بنشینند و با جدیت شروع به نوشتن کنند. این شغل انهاست.

۴) اجازه ندهید اقتضائات و شرایط زندگی روزمره برنامه شما برای نوشتن را به هم بریزد.

۵) از ورود هیچ فکر و ایده ناشناسی به ذهن خود جلوگیری نکنید. حتی اگر برای شما خط قرمز باشد. شما باید توان روحی تصور کردن – و قرار دادن خود – در بدترین شرایط را داشته باشد. این شرایط بد میتواند هر چیزی باشد. از خیانت معشوقه یا همسرتان گرفته تا اسارت در چنگال یک دیکتاتوری

۶) قلم تان را برای مواقع الهام بخش و یافتن ایده همراه خود داشته باشید تا اگر ایده ای به ذهنتان خطور کرد آنرا موقتا درجایی ثبت کنید. نباید فراموش کنید که صحبت کردن درمورد یک ایده با نوشتن آن بسیار متفاوت است. شما با سخن گفتن میتوانید ایده خود را فتح کنید اما با نوشتن میتوانید آن ایده را به مسیری که میخواهید هدایت کنید.

 

 

۷) هیچوقت هیچوقت نوشتن را بخاطر نداشتن ایده متوقف نکنید. نویسنده ایده ال از نظر من کسی ست که نوشتن را تنها برای رفع احتجاجات و امروز روزمره قطع میکند و در سایر مواقع دغدغه ای جز نوشتن ندارد.

۸) برخلاف شاعران نویسندگان برای پرکردن خلا ناشی از آنچه الهامات ناخودآگاه خوانده میشود احتیاج به نوعی از شهود و مفاهمه در بیداری دارند. باید این کار را با داشتن نگره هایی بدیع نسبت به زندگی بیاموزید

۹) روزی بدون نوشتن نمیگذرد. البته برای تنبلها و آدم های گرفتار ممکن است این روز تبدیل به هفته شود. اما شما سعی کنید هرروز بنویسید.

۱۰) خیال نکنید کاری که شما نوشتید در نهایت کمال است حتی اگر صبح تا شب برای آن وقت گذاشته باشید.

۱۱) به مراحل سه گانه ایده-شیوه-نگارش دقت کنید. طی کردن این مراحل تنها برای مهارت شما در تقلید و کپی کاری ماهرانه از روی دست دیگران مفید است. چون اصرار بر داشتن ایده منبع الهام شما را کور میکند. تلاش برای داشتن سبک قریحه شما را کور میکند و نوشتن بدین شکل بهاییست که شما باید بابت نابودی خود و استعدادتان بپردازید. از من میشنوید اینکار را نکنید.

چگونه پیش از شروع به نوشتن فیلمنامه، ژانر فیلم را مد نظر قرار دهیم

فیلمنامه، تکه‌هایی برش خورده توسط خود شما از یک پازل هستند و در نهایت تصویری می‌سازند که شما طراح ‌آن هستید؛ ژانر در واقع جعبه‌ای است که این تکه‌ها در آن قرار دارند و باید با داستان هماهنگ بوده و تمام نیاز‌های شما را برآورده کند؛ در غیر این صورت، تمام ضرر‌ها متوجه شما و مخاطب خواهد بود. انتخاب ژانر فیلم باید پیش از هر چیز صورت پذیرد، زیرا در این صورت می‌توانید حال و هوای فیلم را پیش از اینکه دیر شود مشخص کنید. در ادامه قصد داریم از نقطه نظر‌های مختلف به بررسی ژانر و نحوه‌های مختلف کمک آن به روایت داستان بپردازیم.

 

ژانر مخصوص ایده خود را پیدا کنید

این کار ممکن است کمی عجیب به نظر برسد. احتمالا فکر می‌کنید فیلمنامه به خودی خود، ژانر را مشخص می‌کند. این باور تا حدودی درست است، اما نه کاملا. انتخاب ژانر، تغییرات بسیاری در داستان شما ایجاد خواهد کرد. مثلا نمی‌توانید Titanic را خیلی راحت به ژانر دیگری، مانند کمدی یا ترسناک، منتقل کنید و همچنان فیلمی خوب در دست داشته باشید. داستان عشق بین دو نفر، که از دو طبقه اجتماعی و اقتصادی متفاوت هستند قطعا ژانر مخصوص به خود را دارد.

بزرگ‌ترین تصمیمی که شما در کل پروسه نوشتن می‌گیرید، هنگام توسعه ایده اولیه فیلم است. در این مرحله، شما باید تصمیم بگیرید که از چه ژانر‌هایی برای داستان استفاده کنید و حقیقت این است که ۹۹ درصد فیلمنامه، در همین مرحله شکست می‌خورند. نه به خاطر اینکه ایده اولیه‌شان مناسب نبوده؛ بلکه به این دلیل که نویسندگان نمی‌داستند با بهره گرفتن از چه ژانر‌هایی ایده دو خطی خود را تبدیل به نوشته‌ای ۱۲۰ صفحه‌ای کنید.

از روش‌های معمول و محبوب استفاده کنید

پیش از این از مثال پازل برای معرفی ژانر استفاده کردیم. با اینکه این تکه‌ها توسط افراد مختلفی ساخته می‌شوند، در نهایت همه آن‌ها اشتراکاتی با یکدیگر خواهند داشت تا راحت‌تر در جعبه جای گیرند. این کار فرایند نوشتن را راحت‌تر می‌کند، هر چند ممکن است برخی مواقع باعث ایجاد محدودیت نیز بشود. مخاطبین نیز به روش‌های روایت معمول عادت کرده‌اند و انتظار دارند در ژانر‌های خاص، آن‌ها را مشاهده کنند. پس از مطالعه و تحقیق درباره ژانر‌های مختلف غافل نشوید، حتی اگر تنها برای شناختن قوانین و شکستن آن‌ها این کار را می‌کنید.

نویسندگان فیلم‌های موفق تا حدی با ژانر مورد استفاده‌شان آشنایی دارند که تمامی قوانین آن فرم را رعایت می‌کنند. این کار تا حدی زیادی ضروری است و اگر به خوبی انجام نگیرد، باعث نارضایتی مخاطب خواهد شد. به خاطر داشته باشید که بیننده می‌خواهد ژانر مورد علاقه خود را تماشا کند، پس بهتر است موارد کافی جهت اکتشاف او را فراهم سازید.

 

نو باشید و مرز‌های ژانر را در هم بشکنید

اگر به اندازه کافی با ژانر فیلم ها آشنایی داشته باشید، در هم شکستن آن نیز برایتان راحت‌تر خواهد بود. البته، تمامی فیلم‌هایی که در ژانر خاصی می‌گنجند ساختار مخصوص به خود را دارند؛ به بیان دیگر، مشخصاتی دارند که در صورت حذف آن‌ها، جای خالی‌شان کاملا آزار دهنده خواهد بود. اما خبر خوب برای نویسنده‌های خلاق این است که کارگردان‌ها، به دنبال موارد تکراری و خسته‌کننده نیستند. بازی پادشاهان جهان 2   The World Empires Game  در حال تولید میباشد

بزرگ‌ترین دلیل نادیده گرفتن شدن فیلمنامه‌ها، تکراری بودن آن‌هاست. یعنی نویسنده تمامی قوانین ژانر را رعایت کرده، اما نه بیشتر. فیلمسازان بزرگ از هر ژانری ، صد‌ها فیلمنامه خوانده‌اند؛ بنابراین تنها با رعایت کردن قوانین نمی‌توانید خود را به آن‌ها ثابت کنید.

 

نتیجه‌گیری

والتر بنیامین با نظریه‌های عمیق و متنوع خود در زمینهٔ تاریخ، زبان، ادبیات و هنر، جایگاه ویژه‌ای در تاریخ فلسفه و نظریه‌پردازی معاصر به دست آورد. او با ارائهٔ مفاهیم جدید و نگاه‌های نو به مسائل فرهنگی و هنری، به گسترش و توسعهٔ تفکر انتقادی و نوآورانه در این حوزه‌ها کمک کرد. نظریه‌های او دربارهٔ تاریخ، حافظه، زبان و روایت، به عنوان مبنایی برای نظریه‌پردازی‌های جدید، ادامهٔ مسیر را برای پژوهشگران و نظریه‌پردازان معاصر هموار کرده‌اند. با وجود چالش‌ها و نقدهای موجود، آثار و اندیشه‌های بنیامین همچنان الهام‌بخش و راهگشا برای فهم عمیق‌تر از دنیای هنر، فرهنگ و تاریخ باقی مانده‌اند.